Pelgrimage langs meanders

Veelal te voet trok ik samen met mijn levensgezel langs akkers en velden, maakte een reis meanders van beken en rivier. We vonden een vallei vol vergezichten en verhalen, waanden ons soms in een tijdloze tijd.

In het gaan van het water van zijn bron naar lager land, verandert het landschap, tekenen telkens zich grenzen. Ook in staatkundig opzicht speelt dat hier een rol. Her en der vormen beken in het stroomgebied van de Mark de scheidingslijn tussen België en Nederland.

In de bundel Ode aan de Mark zijn de poosplaatsen in het stroomgebied van de Mark opgenomen, niet alleen die in België gelegen zijn, maar tevens die in Nederland een aantal jaren geleden werden gerealiseerd langs de rivier.

Op de pagina routekaarten kunt u routekaarten als pdf downloaden van:

Poosplaatsen in grensgebied, Poosplaatsen langs de Dommel en Ode aan de Mark (Poosplaatsen langs de Mark), een combinatie van De Mark en de stad Breda en Poosplaatsen in de provincie Antwerpen.

Omroep Brabant maakte medio maart een TV interview met Pien over het poosplaatsenproject in het Belgische stroomgebied van de Mark.

http://www.omroepbrabant.nl/?news/1886591443/Uitrusten+en+nadenken+bij+Brabantse+poosplaatsen%E2%80%99.aspx

Bij Boekhandel Van Kemenade & Hollaers in Breda werd op 30 maart 2013 de bundel Ode aan de Mark gepresenteerd.

Pien stelt de aanwezige dichters voor die een bijdrage hebben geleverd aan de bundel Ode aan de Mark. Van links naar rechts: Pien, Pieter Luykx, Frans A. Brocatus, Albert Hagenaars, Jasper Mikkers, Kees van Meel, Arta Verdonk, Silva Ley en Herbert Mouwen.

Koos Tuitjer houdt een inleiding bij de presentatie:

Finale Poosplaatsen langs de Mark

hier is het dat het langzaam welt

en aarde water draagt

een kleine poel loopt roerloos over,

vloeit onder groen ----- verscholen glinstering

onmerkbaar haast

trilt rimpelend wat stroming al

talmt even tussen halmend gras

heldert dan handbreed verder

Dames en heren,

Dit door Pien Storm van Leeuwen als dichter aangedragen beeld over het opwellen en uitvloeien van water, zonder dat er daarin een woord te veel wordt gezegd, is briljant. Dit terug gaan naar de bron om opnieuw te kunnen zien en te beleven, is een aansporing die Pien en Jan Willem nu al jaren in de ban houden.

Gedreven sporen zij onvermoeibaar anderen aan om de ogen te openen en geest te ruimen voor alles wat zo argeloos voorhanden lijkt , maar alleszins het waard is om bewust te ervaren en te ondergaan.

Waar dan water is, is ook groei en ruimte voor ontplooiing en verdere ontwikkeling. Zelf laven Jan Willem en Pien zich levenslang al aan wat groeit en vloeit.

Getwee-en zijn zij hierin op een verkwikkende wijze onverbeterlijk. Hun aanpak heeft ook iets kordaats. Zij trekken de lezer uit zijn stoel en zetten hem er toe om poezie ook ` in het wild’ te gaan beleven.

Daartoe strooien zij, - zoals als Klein Duimpje – ( literatuur voor de aller-prilste fase) -- Klein Duimpje dus ons dat al leerde, poezie over het veld uit. Als het zaad, dat in de ziel van passanten wortel kan schieten

De vraag is dan even: hoe plant je grote gevoelens en intieme gedachten eigenlijk uit?

In steen, bedachten Pien Jan Willem al eerder.. In mooie grote keien, ons uit de oertijd na gelaten waarin de weerslag van wat door dichters gevoeld wordt, is ingekerfd en vastgelegd vooral.

Deze toepassing is zo oud als onze leescultuur. De oertoepassing om wetten en gedachten uit te dragen en te vereeuwigen, is immers het in steen uitgebikt schrift .

Pien en Jan Willem Storm van Leeuwen hebben ons de afgelopen jaren weer vertrouwd gemaakt met deze gedachte. En zo hebben zij ons ook tot volgelingen gemaakt in de beleving van wat waardevol is en gekoesterd moet blijven. . .

En net als in de oude scheppingsverhalen, wordt de mare van het hier te velde gedragen poezie uit zichzelf verder uitgedragen. Bovendien: wie van ons, voelt zich onderhand ook niet een beetje de ambassadeur van Poosplaatsen met te velde gedragen poezie?

Tussen haakjes even: ook weer zo’n speelse, en tegelijkertijd briljante woordvondst uit Chaamse Koker.

Vandaag vieren we hier in Breda nu de voltooiing van de meest recente aflevering van de Poosplaatsenreeks. Het hier vanavond te vieren project geldt als de Ode aan de De Mark. Letterlijk en figuurlijk. En ditmaal betreft het ook een grensoverschrijdend project.

Vorige week vrijdag werd dat ook al over de grens gevierd. Storm en regen verhinderden geenszins een grote toeloop. Het aardige van dit soort bijeenkomsten is telkens weer een grote opgetogenheid onder de aanwezigen. Dat is alleen al veelzeggend.

Maar het hart van de Poosplaatsen-mythe is niet alleen van steen. We zijn dan ook vanavond navond ook te gast bij boekhandel Hollaars&Van Kemenade.

De Poosplaatsen-poezie rond de Mark werd net als die uit de voorgaande projecten, andermaal gebundeld. Alle inspiratie is dus ook weer uitgevloeid over papier.

Beeldender kun je dit benadrukken, nu de dichters zich in sterke mate laafden aan water en lucht .

Uit de toon van de dichters spreekt diepe verstilling. De rivier heeft hen met elkaar verbonden. Het water spreekt, dicteert ook en de ruimte rondom voegt zich. En waar het water open is, is antwoordt de ruimte.

En omgekeerd. Je voelt voortdurend samenhang, doorheen de hele bundel. Doorheen, oh ja: dank aan Pien voor haar even speels als subtiel taalgevoel. Zij leidt je t in haar teksten rond in het landschap en zijn geschiedenis.

Jan Willem op zijn beurt, onderhoudt zich met de elementen. Lucht, water, licht en de fotograaf, hebben elkaar goed begrepen. Jan Willem geeft je het landschap langs de Mark in handen en als kijker loop je daar vervolgens als in de wolken mee rond. En Pien fluistert intussen wetenswaardigheden die er toe doen.

Mag ik er mee besluiten, dat ik dit boekje bijzonder koester. Om wat het toont en om wat het zegt. Verlaat deze boekhandel daarom niet met lege handen.

Dank aan de poezie dus.

.